Het hondje van Rutte

In een interview met NU.nl van vandaag zegt Rutte: Kunnen mijn kinderen veilig naar school? Komen ze veilig thuis na het uitgaan in het weekend? En als ik oud ben, kan ik dan mijn hondje nog uitlaten?

Ik wist niet dat Rutte een hondje heeft. Of bedoelt hij dat hij overweegt er een aan te schaffen als hij oud is, voor zijn veiligheid, voor het geval de PvdA de grootste partij wordt? Hij poneert in ieder geval de stelling dat onze veiligheid wordt bedreigd door de PvdA. Dat doet hij uiteraard als lijsttrekker van de VVD. Hoe zit het eigenlijk met het begrip ‘veiligheid’ bij die partij, die de ‘vrijheid’ hoog in het vaandel voert?

De cursieve zinnen zijn uit het VVD-verkiezingsprogramma:

1)      Zonder veiligheid is er geen vrijheid. Werken aan een veiliger Nederland betekent niet alleen ‘meer veiligheid’, maar ook dat we het vertrouwen in de rechtsstaat herstellen … Wordt het vertrouwen in de rechtsstaat groter door populistische uitspraken die inspelen op het onderbuikgevoel van de kiezer, op angst? Door samen te werken met een PVV, die rechtsongelijkheid en discriminatie voorstaat? Door aan te schurken tegen platte PVV-standpunten om kiezers te winnen? Door halve waarheden te vertellen?

2)      De bescherming van de persoonlijke levenssfeer van burgers is van groot belang. Vrijheid is voor liberalen een groot goed. Is de vrijheid van de mens gediend bij een politiek waarbij wantrouwen centraal staat, waarbij privacy steeds verder moet wijken voor (schijn)veiligheid, ook onder het kabinet Rutte? Peter Hustinx, voorzitter van de EDPS, de Europese Toezichthouder voor persoonlijke gegevensbescherming, zei in juni 2011 dat de Nederlandse regering veel te weinig waarde hecht aan de privacy van haar burgers. Hij voegde daaraan toe: “De politiek straalt uit dat burgers zich over hun privacy vooral geen zorgen hoeven te maken, zolang ze niets te verbergen hebben.”  Dat is net zoiets als ‘wie niet voor mij is, is tegen mij.’ Maar staat privacy niet voor de meest fundamentele veiligheid van de mens, voor ieders bescherming in een democratische rechtsstaat? De VVD scoort ook volgens onderzoekers matig op het gebied van privacy (zie ‘Privacy Barometer’ en ‘Politieke meetlat Humanistische Alliantie 2012’).

3)      Wij accepteren niet dat mensen in een hoek worden gezet. Mogen socialisten worden weggezet als vijanden van de staat, die bovendien onze veiligheid verkwanselen?

Rutte verlaagt zich tot het niveau van de Tea Party door de PvdA te stigmatiseren als bedreiger van onze veiligheid, een doorzichtige en populistische uitspraak. Hij probeert angst te mobiliseren en zo stemmen weg te halen bij met name de PVV. Dat mag misschien als lijsttrekker, hoewel je daar heel goed anders over kunt denken, maar als kandidaat-premier gaat hij daarmee flink over de schreef.

De Volkskrant schrijft vandaag dat de strijd om het Torentje wordt beslist door het type leider dat de kiezer wil. Dat maakt het extra belangrijk die leiders te beoordelen op waarachtigheid, en daarmee op hun geloofwaardigheid. De Volkskrant citeert uit een onderzoek van TNS Nipo. Ondervraagden bevestigen in meerderheid het beeld van Rutte dat hij niet eerlijk is. Alleen Wilders is volgens hen nog onbetrouwbaarder. Toch vindt een meerderheid Rutte het meest geschikt om “de bureaucraten in Brussel een arm uit te draaien”. Die kiezers omarmen dus oneerlijkheid en dragen zo bij aan de vertrouwensbreuk met de politiek.

Wordt het niet tijd dat de kiezer zelf iets doet aan het herstel van die vertrouwensbreuk? Door oneerlijkheid en halve waarheden van een politiek leider af te straffen? Zeker als het om de beoogd premier van ons land gaat. De minister-president voor alle Nederlanders, het boegbeeld dat onze belangen over de grenzen op een waardige manier moet behartigen! Is zijn onbetrouwbaarheid niet veel gevaarlijker voor onze veiligheid?

Het is jammer dat de ooit vooruitstrevende liberaal Rutte is verworden tot een conservatief politicus en tot een ongeloofwaardige populist. Hij laat zien dat macht ‘corrumpeert’, dat de democratie kreunt waar macht tot doel wordt verheven. Victor Hugo zei het op een andere manier: Fatsoen is de waarheid in volle bloei.

We hebben in het Torentje een staatsman nodig die “het vertrouwen in de rechtsstaat kan herstellen”, zoals de VVD zelf zegt na te streven. Rutte maakt duidelijk dat wie een daarop gebaseerde 'veilige' samenleving wil, beter niet op de VVD kan stemmen.

Over het begrip ‘waarheid’ in onze samenleving valt meer te lezen op www.lachmeemetmark.com

Regeert de waarheid?

Alles wat ik van politici vraag, is dat ze zich ertoe beperken de wereld te veranderen en niet de waarheid, aldus de Franse schrijver Jean Paulhan.

Het is verkiezingstijd. “The voice of Holland” rond het Binnenhof spat van de schermen. Iedereen houdt de hand boven de knop van de meest aansprekende onwaarheid. De media storten zich op de leugen in de politiek. Alsof daar iets heel nieuws is ontdekt, alsof we niet allang weten dat politici selectief met de waarheid omgaan. Zeker in campagnetijd, waarin ze zich met behulp van marketingdeskundigen en spindokters als bankiers op de kiezer storten om hun stemkassen te vullen. Zonder daarbij duidelijk te vermelden dat zij niet instaan voor het door hen voorgeschotelde rendement.

Hebben politici het moeilijk in deze chaotische tijd? Zeker. Want hoe gaan wij ons in Nederland, verstrengeld als we zijn met Europa, verhouden tot de op ons afkomende, ingrijpende veranderingen? De euro is op zijn kant terecht gekomen en rolt de Acropolis af, met steeds grotere snelheid, een spoor van vernieling achter zich latend.

De systeemcrisis die ons overspoelt kan alleen in goede banen worden geleid met meer visie en compassie. Met meer visie, omdat de huidige focus van veel partijen op voortgaande economische groei miskent dat juist het uit de hand gelopen materialisme de oorzaak van de crisis is. We moeten ons ontworstelen aan de hang naar rijkdom en aan het dogma van het economisch groeimodel waarmee we onszelf, elkaar en de aarde uitputten. De economie hoort in dienst te staan van de mensen en niet andersom. We moeten duurzamer gaan leven, met minder welvaart genoegen nemen. Dat vraagt ook om meer compassie, omdat veel mensen onder die omschakeling zullen lijden. Bij bezuinigingen dient de politiek te rade te gaan bij Ghandi:

Een samenleving moet worden beoordeeld naar de behandeling van zijn minderheden.

Volgens de  “Politieke meetlat Humanistische Alliantie 2012” scoren de SP, PvdD en CU het hoogst op het thema van een “menselijke economie” (zie http://www.humanistischverbond.nl/politiekemeetlat2012).

De prangende vraag is: kunnen onze politieke leiders zich verheffen boven persoonlijke en partijpolitieke belangen, boven hun eindeloos herhaalde dogma’s? Wat de debatten tot nu toe laten zien is niet bemoedigend, een enkele uitzondering daargelaten. De discussie moet veel meer gaan over fundamentele uitgangspunten, in plaats van over halve waarheden en cherry picking uit CPB-cijfers. Daar moeten de media op inzoomen. Geef politici ruimte voor een inhoudelijk debat, dwing ze tot heldere standpunten. Aan door tijdsdruk ingegeven oneliners hebben we niets!

In mijn dicht op de samenleving van nu geschreven roman ‘Advocaat van de waarheid’ (zie  www.advocaatvandewaarheid.nl) zegt een journaliste:

We gaan chaos tegemoet. En we staan pas aan het begin. De aarde mag dan opwarmen, de kilheid van deze door God vergeten uithoek in het universum wordt er niet mee weggenomen. En van de politiek hoeven we niets te verwachten. Ik kan in Europa niet één politiek leider van statuur noemen waar ik een warm gevoel bij krijg. We hebben waarachtige leiders nodig. Met visie, lef, charisma. Niet halve waarheden en gedraai met loze woorden. Geen bestuurlijk pragmatisme met oogkleppen op. Niet het meehuilen met de wolven.

We hebben inderdaad leiders nodig die authentiek zijn en hun passie voor de samenleving tonen. Leiders die tot reflectie in staat zijn, in de eerste plaats op hun eigen drijfveren, op de juistheid van hun werkelijkheid. Dat vraagt om innerlijk leiderschap, het luisteren naar de innerlijke stem van waarheid, de 8^e eigenschap van managementgoeroe Stephen Covey. Zonder innerlijk leiderschap kan van waarachtig maatschappelijk leiderschap geen sprake zijn, zeker niet in deze tijd. We hebben dringend behoefte aan leiders die niet hechten aan hun eigen positie, die naast moed en visie laten zien dat ze ook liefdevol zijn. Dat is de kerneigenschap die een leider statuur geeft. Liefdevolle leiders kunnen doorsnijdende maatregelen nemen zonder dat mensen tegen hen te hoop lopen. Zonder compassie verzanden we collectief in individueel eigenbelang.

Sybrand van Haersma Buma zei op 16 augustus jl. dat ‘moraal’ en ‘respect en zorg voor elkaar’ moeten terugkeren. Daarbij richtte hij zich tot de financiële sector, maar het zou ook een oproep aan de politiek zelf moeten zijn. Hij zal de volgende lofzang op de Liefde herkennen (Korintiërs 13), hierbij opgedragen aan onze politici:

Ik ben (als politicus) geduldig en vol goedheid. Ik ken geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ik ben niet grof en niet zelfzuchtig, ik laat me niet boos maken en reken het kwaad niet aan. Ik verheug mij niet over het onrecht, maar vind vreugde in de waarheid.